Hoe ik de regie terug pakte over mijn leven.
Mijn zoontje was net geboren. Ik was bewust alleenstaande moeder en opeens kreeg ik een fatale diagnose. Mijn wereld stortte in. Ik verloor alles: mijn gezondheid, mijn werk, mijn sport, mijn reizen, mijn onafhankelijkheid en tot overmaat van ramp ook nog mijn huis, mijn woonplaats en mijn netwerk.
Mijn verhaal
Het was 2019. Wat het mooiste jaar uit mijn leven moest worden werd er een van puur geluk naar groot verdriet, angst, onzekerheid en pijn. Aan het begin van het jaar werd mijn zoon geboren. Direct daarna werd ik ernstig ziek. Ik knapte daar niet lekker van op en een half jaar later kreeg ik de vernietigende diagnose Pulmonale Arteriële Hypertensie. Een ongeneeslijke en progressieve aandoening aan de longslagaders met rechter hartfalen tot gevolg. Mijn wereld stortte in. De levensverwachting was 1 jaar en met medicatie misschien 3-5 jaar als die goed aan zouden slaan. Ik was in paniek. Want wat had ik gedaan? Ik had een zoon op de wereld gezet en voor hem gekozen dat zonder vader te doen. Dit was een heel zorgvuldig proces geweest en uiteindelijk een bewuste keuze. Maar het was nooit de bedoeling dat hij alleen zou blijven, geen broertjes of zusjes zou krijgen en dat hij zijn moeder vroegtijdig zou verliezen en alleen achter zou blijven.
Gelukkig sloegen de medicijnen aan. Ze houden mijn progressieve ziekte min of meer stabiel. Maar de impact op mijn leven is groot. Ik verloor mijn werk, mijn reizen, mijn sport en uiteindelijk ook mijn huis, mijn woonplaats en daarmee mijn netwerk van ouders en vrienden om me heen. In de 4 jaar na mijn diagnose werd ik geleefd, overkwam alles mij en had ik nergens invloed op en ik voelde me afhankelijk van alles en iedereen. Ik was totaal de regie kwijt over mijn eigen leven en ik werd daar doodongelukkig van.
Hoe ik de regie weer terugpakte over mijn leven
Ik besloot dat het anders moest. Hoe? Dat wist ik toen nog niet. Ik wilde weer iets groots en meeslepends meemaken. Maar wat kon ik en wat durfde ik in combinatie met mijn zoon. Bij mijn ouders zag ik een boekje over een rondje Nederland fietsen liggen en ik wist: dit wil ik gaan doen! Het was sportief, actief, we konden reizen. Alles waar ik blij van word. En het was binnen Nederland, dus hulp was dichtbij. Mijn zoontje was net begonnen met school. Maar ik regelde een bakfiets en nog voor het einde van het schooljaar vertrokken wij. Doodsbang was ik. Kon mijn lichaam dat wel aan? Wat als ik faalde? In 3 maanden fietsten we heel Nederland rond. 's Morgens wisten we niet waar we 's avonds sliepen, want vooruit plannen kon ik niet. Ik wist nooit hoe mijn hart er die dag voor stond. Het was 1 groot avontuur, maar we deden het! We genoten, we waren samen en ik had weer het gevoel dat ik leefde in plaats van overleefde.
We don't travel to escape life, but for life not to escape us.
En jij?
En die reis veranderde alles. Niet meteen, maar stap voor stap. Mijn vertrouwen kwam weer terug en met het vertrouwen ook mijn dromen. En mijn wil om nog wat te maken van het leven en daarmee het in te vullen op de manier zoals ik dat wil. Want we weten niet hoe lang we nog hebben, we kunnen niet alles uitstellen tot later. Ik ben me daar nu heel bewust van en kreeg zelfs een beetje haast om te leven. Ik laat me niet meer tegenhouden om uit het leven te halen wat er nog in zit. Om te doen wat goed is voor mij en mijn zoon. Ook niet door geschreven regels zoals Leerplicht. Er is altijd een mogelijkheid om het anders te doen. ALTIJD. En jij bent hier, omdat je het ook anders wilt. Omdat je ook dromen hebt die wellicht botsen met wat maatschappelijk van je verwacht wordt. Dus kijk hier rond en laat je inspireren.
You are absolutely capable of creating the life you can't stop thinking about!